Canım kızımm asansörün önü camlı idi. Kızımsa aşağı düşeceğini düşündü, sanırım kendince, babasının bacağını nasıl sımsıkı tutuyordu... gülücükler peş peşe geldi bu tatlı yaramazların sayesinde...
2011're adım adım... evden çıkarken çiseleyen yağmurla devam ettik gideceğimiz yere... biraz adımladık bu şehrin sokaklarını yılbaşında göze hoş gelebilecek yerlere baktık... biraz yükseklere çıkınca kar vardı her yerde, yağışı o kadar güzeldi ki yüzümüzde tebesümle uğurluyorduk 2010 nu... Kar bizi heyecanlandırdı bilhassa çocuklarımızı...
Çocuklar eğlendii...
Mükemmel bir çiğ köfte eşliğinde canlı müzik:)))Eee si doğudayız yaa... Batı kültürünü unutuyormuyuz? ne:((( Aman Allahım!!!
Vee halktan şaşırtan bir hareket eline alan mikrofonu sahnede ne komiklerdi ama çok güldük çokkk... hatta eşime ay bende mi söylesem dedim yani:)))) 2011're gülümseyerek gülücüklerle girdik ve dilerim böyle devam eder:)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder