Oğlum ve ben çook korktuk kızımda dahill...

Hayatımda ilkez bu kadar korktum...
Akşam işe gitmişti eşim, dışardaysa yağmur çiseliyordu. Biz oldukca sıradan bir zaman geciriyorduk ev hali işte, çocuklar oynuyor, bende makinadan çıkan çamasırları boş odamıza sermeye çalışıyordum. O sırada küçük afacan yaramaz, Efe can. Yaptı yapacağını, beni çamasır odasına kilitledi ve sonra acamadı:( korktuum ne yapabilirdim.... kızımda oğlumda o kadar sesli ağlamaya başladıki birbirimizi duyamıyorduk bile kapı ardından.Telefon dışardaydı, pencereler demirli, pencereyi actım, bağırsam duyan olurmuydu offf... saatte ilerlemiş 23:30 vazgectim.Efe Can çığlıklarından beni duymuyorduki babamız gelse kapıyı çift kilitledim, onda tek anahtar var yiyecem kafayı, yavrularım caresiz cığlık cığlığa .... 15 dk sürdü bu korku dolu an... yapabilecek hiç birşey yoktu. Efe sakinleşmeliydi...sus oğlum, dinle beni... evet dedii... NİHAYET... Anahtarı çıkarmayı dene... çıkaramıyordu, olmuyor diyor ağlıyordu... sus dene cıkar dedim... ohhhhhhhh çıktı nihayet... kapı altı boşluğu o kadar azdıkı, nasıl yapmışlar bu evi söyleniyorum artık...At anahtarı oğlum kapının altından, ağlıyor , tamam dedi. Zorlandı ve anahtarı attı nihayet... Kapıyı açtığımda 2 sininde gözleri kancanağı, kızım dizlerine vuruyor du olan biteni anlamış gibi... oğlumsa sımsıkı sarılıp, beni kokluyordu...özürdilerim anneciğim kelimeleri dilinden dökülüyordu...(düden değilde anne diyordu)...